Forum Kamera!Akcja

Panowie i panie

Motto: "All you need for a movie is a gun and a girl" Jean Luc Goddard.

Ogłaszam nieoficjalny konkurs na pomysły na krótką etiudę o tematyce: ZEMSTA (KRWAWA).
Mamy: kogoś kto się mści (płeć dowolna), zbrodnię do pomszczenia, dziecko kilkuletnie płci żeńskiej, niezbyt realistyczną plastykę bliską kinu noir i "Sin City" połączoną z azjatycką celebracją śmierci. Film opowiadany nielinearnie. Trochę metafizyki też nie zaszkodzi.

Pomysł na chwytliwą fabułę pożądany ale pomysły na pojedyncze sceny, motywy itp również mile widziane.

Poza nazwiskiem w napisach filmu dyplomowego na razie nie mogę zaoferować jakiejś konkretnej nagrody ale może coś wymyślę. Dotychczasowe moje pomysły zostały utrącone i na razie motyw zemsty jest na tapecie ale z weną u mnie krucho i scenarzystą w ogóle nie się nie czuję.

Na kiedy potrzebny scenariusz, pomysł, zarys ? Można z tego zrobić następną bitwę lub bitwę specjalną.

Chciałbym wiosną zacząć zdjęcia. Im wcześniej przedstawię jakiś szkic promotorowi tym lepiej. Jadę w tę sobotę i pewnie znowu przywiozę trochę wytycznych.

Film dyplomowy to śliska sprawa bo trzeba się liczyć ze zmianami i kompromisami niestety (choć czasem wychodzą na dobre).

Mam takie pytanie czy córka płci żeńskiej jest wymogiem bez negocjacji?? Pytam bo sam myślałem o takowym filmie (ale na razie nie mam ekipy do takich pomysłów), ale miejsca dla dziewczynki musiałbym szukać

powiem tak: nie jest to sine qua non jak dla mnie choć mój promotor jest zachwycony taką ideą aczkolwiek jest to ładny motyw (kontrast niewinności ze zbrodnią itp.) Chodzi mi o ten wymiar metafizyczny i symboliczny też. Mam też pewien pomysł na wplecenie dzieciaka ale może nie będę pisał na razie publicznie bo to pewna drobna "zmyłka" jest. Nie jest też powiedziane, że musi to być córka. Może to być postronny świadek.

Aha: film ze względu na ograniczenia "materialnych środków wyrazu" najprawdopodobniej będzie realizowany na greenscreenie. Jak mówiłem to krótki, kameralny metraż o minimalnym budżecie. Tylko trochę strzelania i podrzynania gardeł... Jak coś masz w podobie to podeślij na maila.

Tralala masakra w rytmie Disco.

SCENA 1:PLENER – DROGA EXPRESOWA - DZIEŃ

Młoda kobieta w ciąży jedzie czarnym vanem bez zapiętych pasów. Jej twarz jest czerwona, z trudem łapie oddech. Licznik prędkości pokazuje 120 km/h i szybko wzrasta 125 km/h, 130km/h. Kobieta mocniej naciska pedał gazu. Po nodze kobiety cieknie woda,trzyma nogi w „kałuży”. Kobieta krzyczy. Wjeżdza na tereny zabudowane. Prędkościomierz pokazuje 160 km/h. Widzi oznakowanie „Szpital – 2km” Na jej twarzy pojawia się uśmiech. Ociera ręką spocone czoło.

Przejście

Dzieci bawią się pomarańczową piłką. Grupka rodziców obok popija kawę. Podmuch wiatru powoduje, że piłka wlatuje na drogę. Najmłodsza dziewczynka wybiega za piłką. Nadjeżdza czarny van. Rodzice podnoszą się z krzeseł. I krzyczą coś w stronie dziewczynki, która nie reaguje. Tylko się uśmiecha.
Podnosi piłkę.

Przejście
Kobieta ociera ręką spocone czoło. Widzi dziecko schylające się po pomarańczową piłkę. Samochód uderza dziewczynkę z całym impetem miażdząc jej głowę. Kobieta traci równowagę nad samochodem i uderza w pobliskie drzewo. Wylatuje przez przednią szybę.

Rodzice zrywają się z miejsc. Ktoś krzyczy. Na drodze jest czerwona, mokra plama po dziewczynce. Wszyscy zasłaniają usta. Nagle rozlega się płacz dziecka. Gapie idą za płaczem. Przechodzą obok rozbitego, czarnego vana z wybitą szybą. Trawa jest czerwona od krwi. Widać ciało kobiety.

PRZECHODZEŃ
Jezu najświętszy.

Kobieta jest martwa. Ma rozcięty brzuch od szyby samochodu. Flaki są porozrzucane do okoła. Obok niej leży płaczący noworodek cały we krwi. Przywiązany jest do niej pępowiną.
Pomarańczowa piłka umazana krwią przelatuje obok noworodka. Dziecko uśmiecha się i macha rączkami.
Szybkim krokiem podchodzi matka dziewczynki. Jest to brunetka z rozmazanym makijażem od łez. Ma na nogach czerwone szpilki na długim obcasie.

MATKA DZIEWCZYNKI
Twoja matka zabiła moją jedyną córeczkę.

Kobieta podnosi but do góry i długi obcas wbija w czaszkę noworodka.

HAPPY END

1. Noworodek nie do zrealizowania.
2. Nie wyobrażam sobie tego na green screenie.
3. Jako scenariusz również takie sobie. Wstrząsające na siłę.
4. Nie rozumiem przesłania.

Sekwencja 1: Hala
Stara hala sportowa. Zakurzone i brudne okna nie wpuszczają do środka za dużo promieni słońca. Pełna widownia. Dwie drużyny stoją na boisku - jedna w strojach niebieskich, druga w czerwonych. Każdy zawodnik ma na głowie policyjną czapkę. Słychać gwizdek. Zawodnicy drużyny niebieskiej zaczynają. Podają miedzy sobą pistolet niczym piłkę rugby. Jeden z zawodników próbuje szarżą przedrzeć się do przodu. Zatrzymuje się tuż przed nadbiegającym obrońcą drużyny przeciwnej. Odwraca się tyłem przerzucając przeciwnika nad plecami. Dostrzega w oddali MARKA - rzuca do niego pistolet. Mark go łapie po czym robi kilka uników i w powietrzu składa się do strzału.

W międzyczasie słychać komentarz: "Niesamowite przejęcie Marka Tegrate'a! Składa się do strzału i... trafia!"

Mark strzela z pistoletu. Kula trafia wprost w głowę mężczyzny przyczepionego za ręce do bramki. Na głowie mężczyzna ten ma czarny worek z dziurami na oczy. Po strzale jego głowa opada. Spod worka wypływa stróżka krwi. Ludzie klaszczą.
Komentator na widowni: "Fantastyczny strzał króla strzelców pierwszej ligi egzekutorów. Zabity został Mike Caret - uznany za winnego masakry w Westwood...". Drugi komentator: "Dokładnie, a pieperzu całości dodaje tutaj związek Careta i Tegrate'a..."

Sekwencja 2: Plac Zabaw przy blokowisku.
Mała dziewczynka - MELLANIE kuca w piaskownicy trzymając w ręce piłkę. Stoi nad nią Mark Tegrate. Głaszcze ją po głowie i uśmiecha się. Po chwili odwraca się i odchodzi. Na plecach ma przyczepione białe skrzydła. Podchodzi do STEVENA. Kłócą się, energicznie gestykulują. Nie wiadomo co dokładnie mówią. W pobliżu nie ma nikogo innego. W oddali słychać śmiechy dzieci. Mellanie podrzuca piłkę. Odbija się ona o krawedź piaskownicy i toczy w kierunku blokowiska. Mellanie podąża za toczącą się piłką. Steven i Mark zajęci kłótnią nie zauważają tego.

Piłka toczy się za blok. Mellanie cały czas za nią idzie mając wzrok skupiony na piłce. Nagle zatrzymuje ją nogą MIKE CARET - wysoki, bardzo blady mężczyzna. Jego krwisto czerwone oczy i żółte, zepsute zęby sprawiają, że uśmiech na jego twarzy wygląda wyjątkowo złowieszczo. Siedzi na kanapie i ogląda mecz w TV (całość nadal w plenerze koło bloku). Podnosi piłkę i zaprasza Mellanie na kanapę. Ta bierze piłkę i niepewnie siada. Mike Caret uśmiecha się, głascze dziewczynkę i przełącza kanał na jakąś bajkę. Mellanie uśmiecha się.

Powrót do Marka i Stevena. Nadal się kłócą. Nagle słychać serię strzałów z automatu. Mark zrywa się i biegnie w kierunku blokowiska w tym samym kierunku, w którym szła przedtem Mellanie. Wychodząc zza rogu dostrzega boisko do piłki nożnej, na którym leżą zakrwawione ciała młodych chłopców poukładane w krąg. Wszędzie pełno krwi. Pod nogi Marka toczy się piłka. Mark spogląda w dół. Piłka także jest we krwi. Widać na niej napis "Goal of Life". Mark podnosi głowę, a silny powiew wiatru zrywa jego skrzydła. Podchodzi do boiska. Po środku kręgu leży ciało dziewczynki. To Mellanie. Mark podchodzi, bierze ją na ręce. Krzyczy. W oddali widać Stevena zakrywającego usta.

Sekwencja 3: Korytarz
Steven patrzy prosto w oczy Mike'a Caret'a. Mike śmieje się i pluje mu prosto w twarz. Steven patrzy na niego z obrzydzeniem i pogardą. Nic nie mówi. Wkłada mu knebel do ust i zakłada mu na głowę czarny worek w dziurami na oczy. Odwraca go i prowadzi w asycie kilku barczystych kolegów. Mike ma nałożone na ręce kajdanki. Przed nim prowadzony jest jeszcze jeden mężczyzna - również z workiem na głowie.

Dochodzą do drzwi. Mężczyźni w workach przykuwani są do metalowej belki przymocowanej do ściany. Steven zerka w głąb korytarza. Nadbiegają zawodnicy dwóch drużyn - niebieskiej i czerwonej. Przebiegają po kolei przez drzwi prowadzące na boisko. Przy Stevenie zatrzymuje się ubrany w niebieski strój Mark. Steven łapie go za strój. Steven: "Załatw skurwiela!". Mark nic nie mówi. Ma poważną i bojowo nastawioną minę. Wybiega na boisko.

Steven spogląda na wybiegającego Marka po czym odwraca się do mężczyzn w workach na głowie. Jeden z nich zniknął. Steven podchodzi zaskoczony. Nagle od tyłu ktoś wkłada mu do ust knebel i nakłada worek na głowę.


Koniec.

A właśnie bo nie spytałem się o przewidywany czas filmu?

Na razie nie przewiduję jeszcze metrażu. Raczej nie więcej niż 15 minut. Generalnie jestem zwolennikiem oszczędności w wątkach i w dialogach. Najchętniej pozbyłbym się dialogów. Może jakiś off dam. Reżyserowanie dialogów jest trudne (a znaleźć dobry dialog jeszcze trudniej).

Ustosunkuję się do propozycji jak je ze 2 razy jeszcze przeczytam i przemielę.